Zegarmistrzostwo rozpoczęło się w Szwajcarii już w drugiej połowie XVI wieku i od tamtego czasu nieustannie podbija serca obywateli tego kraju i nie tylko. Skąd wziął się pomysł na rozwój tej formy sztuki i jak, na przestrzeni lat, zmieniało się szwajcarska sztuka zegarowego rzemiosła?
Zamiennik jubilerstwa?
W czasach Kalwina, kiedy to Genewa była niezwykle prężnie rozwijającym się miastem, w którym dominowało złotnictwo. Jednak ze względu na brak poparcia ze strony przywódcy dla tego typu formy artystycznego wyrazu, postanowiono znaleźć alternatywę w postaci zegarmistrzostwa właśnie. Zaczęto tworzyć różnego rodzaju zegarki, od tych kieszonkowych, po ścienne i wahadłowe, a następnie rozsyłano je do wszystkich kantonów na terenie Szwajcarii.
Mistrzowskie innowacje
Z upływem lat, Szwajcaria zyskała miano najważniejszego producenta zegarków na świecie, wyprzedzając tym samym Anglików, wśród których przemysł ten także królował w ostatnich stuleciach. Początek XX wieku przyniósł ogromne zmiany w szwajcarskim zegarmistrzostwie. Istniejące modele udoskonalono i zrewolucjonizowano poprzez dodanie funkcji takich jak kalendarz, stoper czy kompas. Prym wiódł wówczas Rolex – wynalazca pierwszego woodoodpornego zegarka, a po chwilowym kryzysie w latach 70. XX wieku szwajcarski Swatch sprawił, iż Szwajcaria ponownie stanęła na zegarowym podium. Zegarki stały się wówczas nie tylko praktycznym akcesorium, ale także modowym dodatkiem, który doskonale współgrał z poszczególnymi elementami garderoby.
Dolina Zegarków
Obszar, w którym skoncentrowano główne punkty produkcyjne szwajcarskich zegarków określono mianem Doliny Zegarków, ciągnącej się przez niemal 200 km. Trasa obejmuje nie tylko fabryki, ale także liczne muzea i galerie, w których można podziwiać prawdziwe perły zegarmistrzostwa. A wszystko to w towarzystwie niesamowitych krajobrazów!
